اگر شما از مشکل اختلال نعوظ رنج میبرید، میتوانید برای بازیابی توانایی جنسی خود و کسب دوباره اعتماد به نفستان، به کلینیک فوق تخصصی منشادی مراجعه کنید. این کلینیک با بهرهگیری از جدیدترین روشهای درمانی که برای این عارضه وجود دارد، قادر است بهترین مراقبتهایی که شما برای درمان مشکل خود نیاز دارید را به شما ارائه کند. شما میتوانید هر روز برای تعیین نوبت ملاقات در همان روز، اقدام کنید.
اختلال نعوظ عبارت است از عدم توانایی در ایجاد یا حفظ حالت نعوظ آلت تناسلی، به طوری که فاقد استحکام کافی برای نفوذ در زمان نزدیکی جنسی باشد. این عارضه تحت عنوان ناتوانی جنسی نیز شناخته میشود. آلت تناسلی مردانه برای آنکه بتواند به حالت نعوظ برسد و این حالت را حفظ کند، باید از جریان خون پُر شود. پیامهای عصبی باعث تحریک این جریان خون و ورود آن به آلت تناسلي میشوند. این عصبها بعضی از عروق خونی واقع در آلت تناسلی را تحریک میکنند تا حالت گشاد و منبسط شدهای پیدا کنند و جریان خون بتواند این عروق گشاد شده را پُر کند. در این میان، بعضی دیگر از عروق خونی تنگ میشوند و خون را در داخل آلت تناسلی نگه میدارند.
علل بروز اختلال نعوظ
عوامل مشروح زیر میتواند باعث بروز اختلال نعوظ گردد:
نشت سیاهرگی
هنگامی که خون، عروق آلت تناسلی را پُر میکند، سیاهرگهای واقع در آلت فشرده میشوند. فشرده شدن سیاهرگها به نگه داشته شدن خون در داخل آلت تناسلی کمک میکند. اگر این سیاهرگها نتوانند به طور کامل فشرده شوند، خون از آلت تناسلی خارج میشود. ناتوانی در نگه داشتن خون در داخل آلت تناسلی باعث میشود که شخص برای رسیدن به حالت نعوظ و حفظ آن با مشکل مواجه شود که برطرف کردن این مشکلات با درمان اختلال نعوظ قابل حل می باشد.
عملکرد عصبی عروقی
اگر پیامهای عصبی نتوانند وظیفه خود در تحریک عروق خونی را به درستی انجام دهند، جریان خون به داخل آلت تناسلی کاهش پیدا میکند و در نتیجه قادر به رسیدن به حالت نعوظ نخواهد بود. همچنین مشکلات عصبی میتواند باعث کاهش حس در آلت تناسلی و در نتیجه آن، بروز ناتوانی جنسی شود.
بعضی از بیماریهایی که میتواند منجر به اختلالات عصبی عروقی شوند، عبارتند از:
- دیابت که میتواند باعث اختلال در پیامهای عصبی شود.
- آرتریو اسکلروز یا سخت شدن دیواره سرخرگها که میزان جریان خون را کاهش میدهد.
- نوروپاتی محیطی، آسیبهای نخاعی و عملهای جراحی که میتواند باعث اختلال در عملکرد اعصاب شود.
عوامل فیزیولوژیکی
عوامل فیزیولوژیکی، علت اصلی برای حدود 10 تا 15 درصد از موارد اختلال نعوظ محسوب میشود. ارسال بسیاری از پیامهای عصبی که برای انجام موفق نعوظ ضروری هستند، از مغز شروع میشود. همچنین مشکلاتی که ممکن است شما در روابط جنسی خود داشته باشید، احساس گناه از برقراری رابطه جنسی، افسردگی، اضطراب و فشار روحی، همگی عواملی هستند که میتوانند باعث بروز اختلال نعوظ شوند.
عوامل خطر
اختلال نعوظ ممکن است همراه با هر یک از عوامل خطر که در ادامه شرح داده میشود، باشد و یا بدون وجود این عوامل، ایجاد شود. در هر صورت، هر چقدر شما در معرض عوامل خطرزای بیشتری قرار داشته باشید، احتمال بروز اختلال نعوظ در شما بیشتر خواهد بود. بنابراین اگر فکر میکنید که هر کدام از این عوامل خطرزا در مورد شما وجود دارد، حتماً در مورد طریقه مناسب مدیریت آن با پزشک خود مشورت کنید. عوامل خطر عبارتند از:
اختلال نعوظ در اثر بالا رفتن سن ایجاد میشود، به طوری که حدود 5% از موارد این عارضه در سن 40 سالگی و 15 تا 25% از آن در سن 65 سالگی و بالاتر اتفاق میافتد.
علاوه بر آن، بیماریها و عوارض پزشکی خاصی نیز میتواند خطر بروز اختلال نعوظ را افزایش دهد. این بیماریها شامل موارد زیر است:
- دیابت
- بیماریهای قلبی عروقی
- آرتریو اسکلروز
- سخت شدن دیواره سرخرگها
- نارسایی مزمن کلیه
- سیروز (التهاب شدید کبد)
- بیماری انسداد مزمن ریوی
- پروستات
- بیماری پیرونی
- بیماریهای مربوط به غدد داخلی (هیپوگنادیسم، پُرکاری تیروئید، کم کاری تیروئید، سندرم کوشینگ)
- بیماریهای نورولوژیکی از قبیل ام اس، نوروپاتی محیطی و سکته مغزی
- بیماری دیستروفی ماهیچهای (تخریب یا اختلال در بافت ماهیچه)
- فشار خون بالا
- بیماریهای روانی از قبیل اضطراب، افسردگی و شیزوفرنی
- مشکلات روحی و روانی (استرس، مشکل در روابط شخصی، وجود شریک جنسی جدید)
مصدومیت و آسیبدیدگیهایی که ممکن است بعد از تصادفات یا عملهای جراحی برای فرد به وجود بیاید نیز میتواند خطر بروز اختلال نعوظ را افزایش دهد. آسیبدیدگی میتواند در اثر موارد زیر باشد:
- جراحی عروق
- جراحیهای اورولوژی از قبیل جراحی پروستات
- جراحیهای ناحیه لگن (مخصوصاً برای درمان سرطان پروستات)
- آسیبهای نخاعی
بعضی از عادات و رفتارها نیز میتواند خطر ابتلای شما به عارضه اختلال نعوظ را افزایش دهد که مهمترین آن عبارت است از:
- مصرف الکل
- مصرف مواد مخدر از قبیل هروئین و ماریجوآنا
- مصرف استروئیدهای آنابولیک
- سیگار کشیدن زیاد
مصرف بعضی از داروها هم میتواند خطر ابتلاء به عارضه اختلال نعوظ را افزایش دهد که بعضی از مهمترین این داروها عبارتند از:
- داروهای ضد فشار خون
- داروهای ضد حساسیت (آنتی هیستامین)
- داروهای ضد افسردگی
- قرصهای آرامبخش
- داروهای ضد روانپریشی
- مسدود کنندههای هیستامین
- نیکوتین
اگر شما هم دارویی مصرف میکنید که گمان میکنید ممکن است در ایجاد اختلال نعوظ شما تأثیر داشته باشد، لازم است با پزشک خود در مورد آن مشورت کنید. دقت کنید که هرگز نباید بدون مشورت پزشک، مصرف داروهای خود را متوقف کنید.
علائم و نشانهها
به طور کلی، نعوظ آلت تناسلی یک فرایند بسیار پیچیده است که سیستم عصبی خودکار بدن شما، سیستم گردش خون و احساسات شما در آن نقش دارند. بنابراین علائم این عارضه میتواند به صورت یک مشکل روانی از قبیل افسردگی و یا یک بیماری پزشکی از قبیل دیابت بروز کند. در واقع ابتلاء به هر یک از این عوارض میتواند منجر به اختلال نعوظ شود. علائم اختلال نعوظ عبارت است از:
- سفت نشدن آلت تناسلی
- کاهش تعداد دفعات نعوظ
- کاهش نعوظهای شبانه خود به خودی
لازم است به خاطر داشته باشید که حس شما در ناحیه آلت تناسلی از اعصاب دیگری غیر از آن اعصابی که باعث نعوظ میشوند، منشأ میگیرد. در واقع، اعصابی که باعث نعوظ آلت تناسلی میشوند و اعصابی که مسؤل حس کردن در ناحیه آلت تناسلی هستند، با یکدیگر تفاوت دارند و ممکن است هنگامی که اعصاب مسؤل نعوظ فعال میشوند، عصبهای حسی تحت تأثیر قرار نگیرند. برای مثال ممکن است با انجام جراحی پروستات، اعصاب عامل نعوظ دچار آسیبدیدگی شوند، اما اعصاب حسی آسیبی نبینند. در این صورت احتمالاً حس شهوانی فرد، بدون نعوظ آلت جنسی همچنان به قوت خود باقی است. لازم به ذکر است که رسیدن به حالت ارگاسم، بدون نعوظ آلت تناسلی هم امکانپذیر است.
تشخیص اختلال نعوظ
ممکن است پزشک برای تشخیص اختلال نعوظ در شما سؤالاتی در مورد علائم آن و سوابق پزشکی شما بپرسد. یک معاینه فیزیکی نیز انجام میگیرد. دقت کنید که مشخصات همه داروهایی که مصرف میکنید را در زمان مراجعه به پزشک به خاطر داشته باشید. پزشک شما سؤالاتی در مورد تعداد دفعات، کیفیت و طول مدت نعوظ از شما میپرسد. دقت کنید که پاسخ شما به این سؤالات میتواند در تعیین اينکه ناتوانی جنسی شما اصولاً ناشی از عوامل روانی است یا عوامل فیزیولوژیکی، تأثير زيادي داشته باشد. معایناتی بر روی آلت تناسلی، بیضهها و مقعد شما هم انجام میگیرد. اگر عامل فیزیکی مشکوکی مشاهده شود، ممکن است پزشک، آزمایشهای تشخیصی دیگری هم برای شما توصیه کند. موارد زیر مهمترین عواملی هستند که برای تشخیص اختلال نعوظ، مورد بررسی و ارزیابی قرار میگیرند:
- تستهای آزمایشگاهی
- اندازهگيري میزان هورمون تستوسترون
- آزمایشهای غدد داخلی
- ارزيابي نعوظهای شبانه
- روانشناسی
- آزمایشهای مربوط به عملکرد قلب
درمان اختلال نعوظ
داروهای خوراکی
برای بسیاری از مردانی که از اختلال نعوظ رنج میبرند، مصرف داروهای خوراکی یک روش درمان اختلال نعوظ موفق به شمار میرود. تمامی این داروها باعث افزایش اثرات مادهای به نام نیتریک اکسید میشوند. نیتریک اکسید یک ماده شیمیایی طبیعی است که در بدن شما تولید میشود و مسؤل آزاد کردن و استراحت دادن ماهیچههای آلت تناسلی میباشد. این ماده باعث افزایش جریان خون به آلت تناسلی میشود و به شما امکان میدهد که در پاسخ به محرکهای جنسی، به حالت نعوظ دست پیدا کنید.
سایر داروها
- تزریق آلپروستادیل توسط خود بیمار. در این روش، شما با استفاده از یک سوزن ریز، داروی آلپروستادیل را به قسمت انتها یا پهلوی آلت تناسلی خود تزریق میکنید.
- استفاده از شیاف آلپروستادیل در مجرای ادرار. روش استفاده از آلپروستادیل در داخل مجرای ادرار به این صورت است که یک شیاف بسیار ریز آلپروستادیل، در داخل مجرای ادرار در آلت تناسلی شما قرار داده میشود.
- جایگزینی هورمون تستوسترون. در برخی از مردان ممکن است اختلال نعوظ در اثر پایین بودن میزان هورمون تستوسترون، تشدید یا پیچیدهتر شود. در این صورت ممکن است در مراحل اولیه درمان از جایگزینی هورمون تستوسترون با استفاده از روش مناسب استفاده شود.
جراحی
عمل جراحی گزینهای است که وقتی تمامی تلاشها و روشهای درمانی دیگر برای غلبه بر مشکل اختلال نعوظ نتیجهبخش نباشد، میتوان از آن استفاده کرد. در واقع به جای انجام عمل جراحی میتوان از روشهای جایگزین متعددی استفاده کرد که به شما امکان میدهد تا رابطه جنسی رضایتبخشی داشته باشید.
پروتز آلت تناسلی (ایمپلنت)
نیمه صلب / نرم
این پروتز (ایمپلنت) شامل یک یا دو میله خم شونده است که در داخل آلت تناسلی قرار داده میشود. وقتی که این پروتز نصب میشود، آلت تناسلی و پروتز همراه با هم خم و راست میشوند. این پروتز را میتوان در زمان برقراری رابطه جنسی در قسمت بالای آلت تناسلی و در زمان لباس پوشیدن و دفع ادرار در قسمت پایین قرار داد.
نوع قابل تورم (باد شدنی)
این نوع پروتز از ترکیب سه قطعه تشکیل شده است:
- یک سیلندر شبیه به بالن که در داخل آلت تناسلی قرار میگیرد.
- یک پمپ که در داخل کیسه بیضه قرار میگیرد.
- یک مخزن حاوی مایع که در نزدیکی بالن در داخل آلت تناسلی قرار داده میشود.
آلت تناسلی در حالت عادی به صورت خوابیده و شل میباشد، تا وقتی که پمپ این پروتز چند بار پشت سر هم فشرده شود و بالن از مخزن مایع پُر شود. بعد از پایان نزدیکی، میتوان بالن واقع در آلت تناسلی را از مایع تخلیه کرد.
سایر روشهای درمانی
دستگاههای وکیوم
این دستگاه از یک پمپ متصل به مخزن مقاوم به نفوذ هوا تشکیل شده است که بر روی آلت تناسلی شما قرار میگیرد و با استفاده از آن میتوان خون را از طریق مکش به داخل آلت تناسلی وارد کرد. این روش که میتوان به طور روزانه از آن استفاده کرد، برای مردانی که مایل به مصرف دارو نیستند و یا شرایط آن را ندارند، گزینه بسیار خوبی است.
غلاف نیمه صلب
این وسیله هم در اصل یک غلاف لاستیکی نیمه سخت است که بر روی آلت تناسلی کشیده میشود و استحکام کافی برای دخول آن در زمان رابطه جنسی را فراهم میکند.
تغییر در سبک زندگی
موارد زیر، مهمترین تغییراتی است که ميتوانيد در جهت اصلاح سبک زندگی خود در طی مدت زمانی که براي رفع اختلال نعوظ تحت درمان قرار داريد، انجام دهيد:
- امراض و بیماریهای احتمالی خود را کنترل کنید.
- با مشورت پزشک خود، داروهایی که مصرف میکنید را تغییر دهید.
- همواره یک رژیم غذایی سالم، وزن مناسب و برنامه ورزشی منظم داشته باشید.
- سیگار نکشید.
- از مصرف مواد مخدر و داروهای روانگردان، حتی به صورت تفننی خودداری کنید.
- برای کنترل مشکلات روانی خود به مشاور روانشناسی مراجعه کنید.
- با شریک جنسی خود، رابطه عاطفی و صمیمانه داشته باشید.
مصرف مداوم الکل، ماریجوآنا و سایر مواد مخدر از قبیل کوکائین، اسپید یا هروئین اغلب باعث اختلال نعوظ همراه با کاهش توانایی جنسی میشود.
عوامل روانی از قبیل استرس، اضطراب و افسردگی، عامل حدود 10 تا 15% از موارد اختلال در نعوظ میباشد. مشاوره روانشناسی میتواند به کنترل این عوارض روانی و رفع مشکلات شما در زمینه رابطه با اشخاص دیگر کمک زیادی نماید. ممکن است لازم باشد که همراه با همسر خود برای مشاوره زوجین به روانپزشک مراجعه کنید.
ابتلاء به اختلال نعوظ میتواند مشکلات زیادی را در روابط و زندگی زناشویی شما ایجاد کند. نزديکي جنسی، در اصل راهکاری برای ایجاد صمیمیت و گرمی روابط زناشویی است، اما راهکارهای دیگری هم برای ایجاد این صمیمیت و تقویت آن وجود دارد. پس سعی کنید وقت بيشتري را برای با هم بودن و انجام کارهای دو نفرهای که میتواند در نزدیکتر شدن عاطفي شما و همسرتان تأثیر داشته باشد، از قبیل حمام رفتن، میل کردن شام دو نفره در زیر نور شمع، پیادهروی دو نفره طولانی، در آغوش گرفتن یکدیگر در زمان خواب، حرف زدن و گوش کردن به حرف دیگری، صرف کنيد. همواره سعی کنید که راههای ارتباط صمیمانه با یکدیگر را باز بگذارید.
